21 sierpnia w Kościele Katolickim wspominamy osobę św. Piusa X. Urodził się 2 czerwca w 1835 roku jako Giuseppe Melchiorre Sarto - najstarszy z dziewięciorga rodzeństwa. W wieku 11 lat oświadczył ojcu, który był wiejskim listonoszem, że chce zostać księdzem. Posłano go do katolickiego gimnazjum. Po jego ukończeniu mógł wstąpić do seminarium w Padwie. Było to możliwe dzięki stypendium, które ufundował patriarcha wenecki.
Giuseppe zawsze pilnie się uczył i osiągał najlepsze wyniki. Po święceniach kapłańskich w wieku 23 lat (do czego była potrzebna specjalna dyspensa ze względu na jego młody wiek), został wysłany na placówkę w Tombolo, a następnie po 9 latach do Salvano. Nie przywiązywał wielkiej wagi do rzeczy materialnych, żył skromnie. Szeroko znana była jego pobożność, skromność i gorliwość w modlitwie. Dbał o parafian, opiekował się ubogimi. A kiedy wybuchła epidemia cholery pomagał jak tylko mógł jako lekarz, pielęgniarz, a nawet przy grzebaniu zmarłych.
W pracy duszpasterskiej okazał się być utalentowanym kaznodzieją i administratorem. Dzięki temu został mianowany kierownikiem duchowym seminarium i kanclerzem archidiecezji. W 1884 r. dostąpił zaszczytnego awansu na biskupa Mantui. A po latach papież Leon XIII ogłosił go następcą zmarłego patriarchy Wenecji.
W 1903 konklawe 62 kardynałów po 4 dniach głosowań, wybrało go na papieża. Przyjął imię Pius X. Jako papież angażował się w odnowę eucharystyczną, a jego motto brzmiało „Wszystko odnowić w Chrystusie”. Występował przeciwko modernizmowi katolickiemu, agnostycyzmowi i immanentyzmowi. Nakazał duchownym składanie „Przysięgi antymodernistycznej”. Zachęcał wiernych do przyjmowania sakramentów, zezwolił siedmioletnim dzieciom przystąpić do pierwszej komunii.
Mimo, że został papieżem i nie mógł już swobodnie nawiedzać ubogich, to spotykał się z nimi, gdy gromadzili się na dziedzińcu Watykanu. Zawsze pragnął nieść pomoc ludziom i wielokrotnie pomagał osobiście w ich potrzebach. Zmarł niedługo po wybuchu pierwszej wojny światowej - bardzo przybity ogromem nieszczęść związanych z wojną. W 1954 r. został kanonizowany przez papieża Piusa XII.