Wielki Piątek jest jedynym dniem w roku, gdy nie odprawia się w kościołach mszy świętej. Sprawowana jest natomiast liturgia Męki Pańskiej, która upamiętnia cierpienie i śmierć Jezusa na krzyżu. Obywają się też Drogi Krzyżowe. Wiernych obowiązuje post ścisły. W 2024 roku jest to 29 marzec.
Na Liturgię Męki Pańskiej księża i ministranci wchodzą w ciszy, nie ma pieśni na wejście, nie dzwonią dzwony, ani nie rozbrzmiewa muzyka. Przed ołtarzem przez krótki czas kapłan i asysta leżą krzyżem, a pozostali uczestnicy liturgii klęczą modląc się w ciszy. Używa się szat liturgicznych koloru czerwonego, które symbolizują miłość zwyciężającą na krzyżu.
Po modlitwie odmówionej przez celebransa wierni wysłuchują dwóch czytań. Pierwszym z nich jest proroctwo z Księgi Izajasza o Cierpiącym Słudze Jahwe, a drugim fragment Listu do Hebrajczyków. Między czytaniami śpiewany jest psalm, ale bez akompaniamentu organów. Potem odczytuje się lub śpiewa opis Męki Pańskiej z Ewangelii według św. Jana, a następnie kapłan może wygłosić homilię. Kolejnym elementem jest modlitwa powszechna.
Najważniejszym punktem liturgii Wielkiego Piątku jest adoracja Krzyża, który jest wnoszony do kościoła wraz z trzykrotnym odśpiewaniem antyfony: „Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata - Pójdźmy z pokłonem”. W warunkach pandemii krzyż całuje tylko celebrans (w tym roku może już być inaczej). Wierni mogą się np. pokłonić, przyklęknąć. Po adoracji Krzyża i oddaniu mu czci, z ciemnicy przynoszony jest Najświętszy Sakrament i udziela się wiernym komunii. Następnie odmówiona zostaje modlitwa nad ludem bez formuły błogosławieństwa i rozesłania.
Liturgię Wielkiego Piątku wieńczy procesja do Grobu Pańskiego i umieszczenie tam Najświętszego Sakramentu przykrytego przejrzystym welonem. Zostanie on tam aż do mszy rezurekcyjnej w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego.