Niedziela Palmowa w Kościele katolickim rozpoczyna Wielki Tydzień. Jest to święto ruchome i w tym roku przypada na 24 marca. Wiążą się z nim bogate tradycje, jednak w warunkach pandemii na pewno ulegną one przynajmniej częściowo uproszczeniu i dostosowaniu tak, żeby możliwe było ich pogodzenie z przestrzeganiem obowiązujących obostrzeń.
Najbardziej znaną tradycją Niedzieli Palmowej jest święcenie palm. Obrzęd ten nawiązuje do uroczystego wjazdu Pana Jezusa do Jerozolimy. Witał go wówczas wielki tłum, a pod nogi osiołka, na którym jechał, rzucano gałązki palmowe. Palma wielkanocna symbolizuje odrodzenie, zmartwychwstanie i nieśmiertelną duszę. Zgodnie z obyczajem używano do ich przygotowania gałązek wierzby z baziami, roślin wiecznie zielonych (np. bukszpanu, mirtu, barwinku) oraz kwiatów i wstążek. Palma miała kojarzyć się z wiosną i odnowieniem. Od lat 30-stych XX w. najpopularniejsze są Polsce tzw. palmy wileńskie. Są to palmy wykonane z roślin suszonych (często poddanych farbowaniu), mają dodatek kłosów zbóż, są bardzo kolorowe i trwałe. Szeroko znane są też palmy kurpiowskie, które słyną z tego, że bywają bardzo okazałe. Do ich formowania używa się prętów leszczyny, albo młodej sosny, roślin zimozielonych, a także bibuły układanej w kształt kwiatów i wstęg. Nic dziwnego, że Niedziela Palmowa bywa nazywana w Polsce też „wierzbną” lub „kwietną”.
Podczas Eucharystii w Niedzielę Palmową odczytuje się opis Męki Pańskiej, co wprowadza wiernych w okres Wielkiego Tygodnia i zadumy. Liturgia tego dnia jest pełna kontrastów - przechodzi od radości na pamiątkę wjazdu Jezusa do Jerozolimy, do rozważań nad Męką Pańską, której opis jest czytany według Ewangelii św. Marka, św. Mateusza, lub św. Łukasza. Przypomina to wiernym, że chwała i triumf Jezusa są związane z jego ofiarą. Tego dnia obowiązuje czerwony kolor szat liturgicznych. Odśpiewana zostaje antyfona: „Hosanna Synowi Dawidowemu! Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. O, Królu izraelski! Hosanna na wysokości”. Kolorowe palmy tradycyjnie są niesione w procesji ze śpiewem. Wierni przechowują je aż do Środy Popielcowej, a popiół powstały po ich spaleniu jest używany do posypywania głów.
Obraz autorstwa Freepik